Salam sejahtera.
Ini adalah sebuah kisah benar yang diceritakan oleh rakan saya kepada saya. Ceritanya tentang apa yang berlaku selepas merancang hendak menipu.
Begini ceritanya:
Tersebutlah kisah seorang sahabat ini yang berkira-kira malas hendak pergi bekerja pada hari Isnin. Sudah diberi cuti Jumaat, Sabtu dan Ahad, Isnin pun hendak dilanggarnya juga. Lalu timbullah di dalam mindanya yang ingin mengambil cuti M.C. pada Isnin. Setelah selesai merancang hendak menipu, maka bermulalah beliau.
Pertamanya, beliau menghantar SMS kepada sahabat tempat kerjanya mengatakan bahawa beliau tidak dapat datang ke tempat kerja pada Isnin kerana demam. Sahabat sekerjanya membalas dengan tanda faham. Setelah itu, beliau menghubungi saudara nya di sebuah klinik kesihatan dengan meminta M.C palsu. Saudara beliau juga faham dengan rancangan beliau itu. Lalu satu janji temu diadakan di klinik kesihatan itu sebelum jam 5 untuk memudahkan penulisan M.C. palsu itu.
Setelah segalanya selesai, maka beliau pun pulang ke kampung halamannya untuk bercuti dan cuti tambahan. Malangnya pula, beliau terlupa untuk membeli tiket ke ibu kota sehingga sampai hari yang terakhir cuti tambahan itu iaitu Isnin. Malang bertambah malang, tiket ke ibu kota habis pula dijual, lalu dengan pencarian yang mendalam, dapatlah jua beliau satu tiket ke ibu kota daripada syarikat *** ****.
Lebih menambah malang pula, tiket beliau hanya dapat pada waktu 2.30 petang sahaja. Apabila membuat perhitungan waktu, beliau tidak sempat untuk sampai ke ibu kota dan klinik kesihatan itu sebelum jam 5. Kemudian beliau menelefon saudaranya itu dan saudaranya itu tidak dapat berbuat apa-apa kerana jika selepas jam 5, sukar untuknya membuat M.C. palsu kerana doktor lain akan bertugas, bukan doktor kenalannya.
Beliau bertambah pening kepala, hendak ditambah satu hari lagi M.C. palsu, rahsianya akan terbongkar. Dengan nekadnya, beliau pulang juga ke ibu kota pada jam 2.30 petang itu. Saudaranya menelefonnya kembali dengan khabar yang sedikit sahaja gembiranya. Saudaranya hanya boleh membuat 'time-slip' sahaja, iaitu pelepasan daripada kerja mengikut jam. Oleh kerana kerjanya hanya ke tengah hari, maka beliau bersetuju dengan saranan saudaranya itu. Saudaranya meminta beliau mengambil 'time-slip' itu sebelum jam 9.30 malam kerana waktu kerja saudaranya itu habis pada jam tersebut.
Ketika dalam perjalanan, beliau terlupa bahawa syarikat *** **** ini tidak masuk ke lebuh raya terus sebaliknya mengambil penumpang di beberapa bandar kecil sebelum memasuki lebuh raya. Beliau hanya menepuk dahi. Bertambah lewatlah beliau untuk sampai ke ibu kota dan mengambil 'time-slip' daripada saudaranya. Sudah jatuh di timpa tangga, barangkali. Bas itu bergerak dengan sungguh 'sopan' dan berhenti rehat di luar lebuh raya, sebelum meneruskan perjalanan kembali di lebuh raya.
Akhirnya beliau tiba di ibu kota jam 7.30 malam. Sudah 5 jam beliau di atas bas sedangkan perjalanan sebenar cuma 3 jam sahaja. Dengan menaiki LRT, beliau turun di stesen *** dan berjalan kaki ke rumah sewa nya. Sekali lagi beliau mengeluh, berjalan kaki dari stesen ke rumahnya akan memenatkannya tetapi apakan daya, beliau terpaksa jua berjalan kaki kerana jika tidak, rakan serumahnya akan tahu beliau menipu. Setelah itu, beliau memandu keretanya senyap-senyap dari selatan ibu kota ke utara ibu kota untuk mengambil 'time-slip' itu.
Nasib beliau sedikit baik. Beliau tiba di klinik tersebut pada jam 8.30 malam. Setelah mengambil 'time-slip' itu, beliau ingin menambah 'make-up' pada lakonan menipu beliau. Memandu lah beliau dari barat ibu kota ke timur ibu kota mencari sebuah pusat beli-belah untuk membeli koyok. Perut pula terasa lapar. Beliau singgah di restoran untuk makan malam. Ketika ingin membeli koyok, koyok pula kehabisan. Hendak cari di kedai lain, lambat pulang pula ke rumah. Apa pula kata rakan serumah beliau. Beliau sudah mengatakan ingin pulang tetapi masih tidak sampai ke rumah.
Beliau membeli sebotol minyak angin cap dua singa Kwan Loong sebagai bahan lakonan. Tiba di rumah, rakan-rakan lain tidak mengesyaki apa-apa. Fikir beliau, selamatlah hari itu walaupun kepenatan dan kehabisan duit belanja. Beliau terus ke katil dan terus tidur sebagai tanda keletihan (Letih yang betul, bukan lakonan). Lalu beliau menyedari sesuatu....
Moralnya: Tak payah lah merancang untuk menipu. Menipu itu akan menyusahkan diri sendiri dan membazirkan duit sendiri.
Ini adalah sebuah kisah benar yang diceritakan oleh rakan saya kepada saya. Ceritanya tentang apa yang berlaku selepas merancang hendak menipu.
Begini ceritanya:
Tersebutlah kisah seorang sahabat ini yang berkira-kira malas hendak pergi bekerja pada hari Isnin. Sudah diberi cuti Jumaat, Sabtu dan Ahad, Isnin pun hendak dilanggarnya juga. Lalu timbullah di dalam mindanya yang ingin mengambil cuti M.C. pada Isnin. Setelah selesai merancang hendak menipu, maka bermulalah beliau.
Pertamanya, beliau menghantar SMS kepada sahabat tempat kerjanya mengatakan bahawa beliau tidak dapat datang ke tempat kerja pada Isnin kerana demam. Sahabat sekerjanya membalas dengan tanda faham. Setelah itu, beliau menghubungi saudara nya di sebuah klinik kesihatan dengan meminta M.C palsu. Saudara beliau juga faham dengan rancangan beliau itu. Lalu satu janji temu diadakan di klinik kesihatan itu sebelum jam 5 untuk memudahkan penulisan M.C. palsu itu.
Setelah segalanya selesai, maka beliau pun pulang ke kampung halamannya untuk bercuti dan cuti tambahan. Malangnya pula, beliau terlupa untuk membeli tiket ke ibu kota sehingga sampai hari yang terakhir cuti tambahan itu iaitu Isnin. Malang bertambah malang, tiket ke ibu kota habis pula dijual, lalu dengan pencarian yang mendalam, dapatlah jua beliau satu tiket ke ibu kota daripada syarikat *** ****.
Lebih menambah malang pula, tiket beliau hanya dapat pada waktu 2.30 petang sahaja. Apabila membuat perhitungan waktu, beliau tidak sempat untuk sampai ke ibu kota dan klinik kesihatan itu sebelum jam 5. Kemudian beliau menelefon saudaranya itu dan saudaranya itu tidak dapat berbuat apa-apa kerana jika selepas jam 5, sukar untuknya membuat M.C. palsu kerana doktor lain akan bertugas, bukan doktor kenalannya.
Beliau bertambah pening kepala, hendak ditambah satu hari lagi M.C. palsu, rahsianya akan terbongkar. Dengan nekadnya, beliau pulang juga ke ibu kota pada jam 2.30 petang itu. Saudaranya menelefonnya kembali dengan khabar yang sedikit sahaja gembiranya. Saudaranya hanya boleh membuat 'time-slip' sahaja, iaitu pelepasan daripada kerja mengikut jam. Oleh kerana kerjanya hanya ke tengah hari, maka beliau bersetuju dengan saranan saudaranya itu. Saudaranya meminta beliau mengambil 'time-slip' itu sebelum jam 9.30 malam kerana waktu kerja saudaranya itu habis pada jam tersebut.
Ketika dalam perjalanan, beliau terlupa bahawa syarikat *** **** ini tidak masuk ke lebuh raya terus sebaliknya mengambil penumpang di beberapa bandar kecil sebelum memasuki lebuh raya. Beliau hanya menepuk dahi. Bertambah lewatlah beliau untuk sampai ke ibu kota dan mengambil 'time-slip' daripada saudaranya. Sudah jatuh di timpa tangga, barangkali. Bas itu bergerak dengan sungguh 'sopan' dan berhenti rehat di luar lebuh raya, sebelum meneruskan perjalanan kembali di lebuh raya.
Akhirnya beliau tiba di ibu kota jam 7.30 malam. Sudah 5 jam beliau di atas bas sedangkan perjalanan sebenar cuma 3 jam sahaja. Dengan menaiki LRT, beliau turun di stesen *** dan berjalan kaki ke rumah sewa nya. Sekali lagi beliau mengeluh, berjalan kaki dari stesen ke rumahnya akan memenatkannya tetapi apakan daya, beliau terpaksa jua berjalan kaki kerana jika tidak, rakan serumahnya akan tahu beliau menipu. Setelah itu, beliau memandu keretanya senyap-senyap dari selatan ibu kota ke utara ibu kota untuk mengambil 'time-slip' itu.
Nasib beliau sedikit baik. Beliau tiba di klinik tersebut pada jam 8.30 malam. Setelah mengambil 'time-slip' itu, beliau ingin menambah 'make-up' pada lakonan menipu beliau. Memandu lah beliau dari barat ibu kota ke timur ibu kota mencari sebuah pusat beli-belah untuk membeli koyok. Perut pula terasa lapar. Beliau singgah di restoran untuk makan malam. Ketika ingin membeli koyok, koyok pula kehabisan. Hendak cari di kedai lain, lambat pulang pula ke rumah. Apa pula kata rakan serumah beliau. Beliau sudah mengatakan ingin pulang tetapi masih tidak sampai ke rumah.
Beliau membeli sebotol minyak angin cap dua singa Kwan Loong sebagai bahan lakonan. Tiba di rumah, rakan-rakan lain tidak mengesyaki apa-apa. Fikir beliau, selamatlah hari itu walaupun kepenatan dan kehabisan duit belanja. Beliau terus ke katil dan terus tidur sebagai tanda keletihan (Letih yang betul, bukan lakonan). Lalu beliau menyedari sesuatu....
Moralnya: Tak payah lah merancang untuk menipu. Menipu itu akan menyusahkan diri sendiri dan membazirkan duit sendiri.